بهینه سازی کربوکسی متیل سلولز(cmc) در برابر عوامل میکروارگانیسم با استفاده از نانوذرات دی اکسید تیتانیوم به منظور ارتقاء کیفیت حفاظتی این پلیمر در مرمت اسناد کاغذی

هدف: این مقاله، با هدف بهینه­سازی و ارتقاء کیفیت حفاظتی  پلیمر کربوکسی متیل سلولز(cmc) در برابر عوامل میکروارگانیسم، بااستفاده از نانوذرات دی­اکسیدتیتانیوم(tio2) انجام شده است.   روش پژوهش: روش پژوهش در این تحقیق، تجربی(آزمایشی) و شیوة دستیابی به اطلاعات منابع کتابخانه­ای و روش­های آزمایشگاهی است. آزمایش­های صورت گرفته در این پروژه شامل پیرسازی تسریعی بیولوژیکی نمونه چسب­ها در شرایط تاریکی و حضور نور، بررسی مقاومت چسبندگی آنها، اعمال این نمونه چسب­ها برروی کاغذ، و انجام آزمایش­هایی مانند مقاومت کششی نمونه­های کاغذ، سنجش میزان ph، رنگ­سنجی، و آنالیز دستگاهی ft-ir است. یافته­ها و نتایج پژوهش: نتایج به دست آمده از آزمون پیرسازی بیولوژیکی نمونه چسب­های حاوی نانوذرات دی اکسید تیتانیوم حاکی از آن است که این نانو­ذرات توانایی کند کردن فرآیند رشد و انتشار عامل میکروارگانیسم بر روی چسب کربوکسی متیل­سلولز را دارد، اما این توانایی تنها در حضور نور مرئی امکان­پذیر بوده و در تاریکی تأثیر آن اندک است. نتایج حاصل از سایر آزمایش­های انجام شده بر روی چسب­های بهینه­سازی شده و کاغذهای پوشش داده شده با آنها نشان می­دهد که افزودن دی­اکسید تیتانیوم تأثیر چندانی بر روی ساختار و ویژگی­های کربوکسی متیل سلولز و کاغذ نخواهد داشت. نتایج به دست آمده از آزمون رنگ­سنجی نیز نشان می­دهد که دی­اکسید تیتانیوم می­تواند از تغییر رنگ(زردشدگی چسب) نمونه­ها جلوگیری کند و تأثیر مثبتی در کنترل این فرآیند داشته باشد.